*Yazık ki Hep Gözlerinden Bahsedecekler

-güzel resme adanan-


okyanus kokan yelken saçlarına
vurulurken martılar
yazık ki hep gözlerinden bahsedecekler

binbir gece uyutmaz insanı
duru nehir akan sesin
kaç öğün yaşatır umutları
kuş yuvası ellerin

yazık ki hep gözlerinden bahsedecekler
büyük güzel resmi görmeden
kim bilecek
benim hasretimi gözlerine

şeker çalan
doğma büyüme çocuk kız
hayat değ ellerime
nefesin ziyandır benden ayrı
yanardağlar patlar içimde bilesin
ellerinden uzakta
yağmurlu gözlerinden içmek isterim gerçeği
sanki doğma büyüme peşinde sevi

yutkunsan
mahcup çocuklar ısınırdı içimde
nasıl da temizlenirdi yıldızlar
ve serçeler nasıl da sıçrardı umuda
gözçukurlarım ağrıyor yokluğunda

yazık ki hep gözlerinden bahsedecekler
oysa ölümün de mavisi var
ah be Ankara
senin de mi düştü kolun kanadın
kim yağmalıyor direngen kalelerini
sıtma korkusu sokaklarında
ve sırtlan
ah be ankara
bir dârıdünya kaldı mı sığınacak yanında

“kimse görmüyordu otobüslerde
camların buğusuna şiir yazan çocukları
sınanmamış rüzgarlar taşırdı umutları
hiç sevilmediler"

isa öleli insan zavallı 2008 yıl, kışın vahşi dönemlerinde…