*Kırptığında Hayatımıı

Kırptığında hayatımı
Dökülüyordu çocukluğun mihengimin yüzüne
Hıbar oluyordum.
Yıldırım düşüyordu dilime
Sürçüyordu yollarım
Sonculuklarım, yüzüm, cankenarım…
Ezik.

Sudeğirmeniydi adımların
Her seferinde gül yaprağından bir bahçeye taşıyordu
Yalnızca kokunu alıyordum
Mevsim dönümüydü bakışın
Güzelliğini emekliyordum
Uzaktan.

Öyle çok sürüldü ki bu hayat
Ekebilirdin günahlarını
Varlığımı duyursaydın ellerime
Sustururdun fırtınalarımı.

Sen de mi kraliçesin
Ağlayamaz mısın
Bilir misin emeğin ederini
Islatıyor musun yağmurda saçlarını
Bak, ağaçlar da döker yaprağını
Marmara kadar inci mi tacın.

Bir deniz çizdim, yalnız gece görünen.
Gel,
Uzak sahil kasabasından
Yüzünde ateş, dilinde gençlik şarkısı
Gel,
Gecenin gözüyle seyiriyorum.
Hüznümün sarkacıdır siyahın…