*Akşamdır

-nice yıllara-


akşamdır…
girişin aydınlatır odayı
mavilerin yansır mum ışığında
şahit duvarlara
hezeyanlarımın deniz feneri
nasıl da çıkarır ortaya doğanın dövmesini

akşamdır…
annen okşamıştır cânım saçlarını
nefesin geçer mumdan, sokak lambalarına
titrer sokağın dilencileri

akşamdır…
yağmur yağar kadim şehirde
ıslanır yaşanmamış rûyalarım, sır
ağlıyor ellerimde çiğ taneleri.

akşamdır…
mevsim kurak
içim kın
sesim bıçkı
bildiklerimin yokluğu,
dudaklarını açmayan bal,
ve saçına lüzuci leylak
unutulmuyor

akşamdır ve karanlık…
sokağında bekliyorum
varlığındır
en serin, en senin mehtaplara çeviriyor yönümü

asırlar öncesinden düşmeliydim mavi kuyularına,
yalınayak koşmalıydım
malula’dan olimpos’a
ne kadar sensiz olmuşum meğer
ne kadar çok bensiz büyümüşsün
küçük kal
ağlatma beni


-ne kış, ne yaz,
yok mevsim,
yazık ki yok zamanın uyuşturması
yaşanmayan an
kadim şehirde ve şehirle
düşerken el ele-