-ayağıyla aytozu getirene, gecede mehtaba söylenen-
iki sefil sokak çocuğu
yollarına bakıyordu
şarabi ve kemani
gözlerini açtın
şehir yandı
ay tutuldu dört küçük göz
çınladı tembel gökyüzü
getirirken ay ışığın salkım söğüt
akasya ve ortancalardan
dudağı kurumuş toprağımıza.
zenginden alıp yoksula verdi
med-cezir ellerin sevinci
iki sefil sokak çocuğu
sesinden tanıdı denizi
kırıldı karanlık
çekildi sokak çocukları
sobalarında kestane pişen
kurabiye ve anne kokan evlere
gözlerini açtın
güzeller şehri yandı
sefih mevsimi taşıyordu kucak kucak
turkuaz keman sesleriyle dolaşan
yalınayak periler
güneş sabaha yakışıyordu,
mehtap akşam sefalarına.
‘doğa maviye esinlemişti ruhunu
iki ebruli damlasının döküldüğü
güzel resimdir sende suya yazılan,
sesinde gelir imbat,
yankısıdır iki damlanın
suya değdiği’
ilk kafa karışıklığı: 12 Aralık
son kafa karışıklığı: 14 Aralık
2008'dir yok isa
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder